Celso Russomanno

In de peilingen staat hij stevig aan de top. Celso Ubirajara Russomanno, lid van de Partido Republicano Brasileiro (PRB), gaat in oktober zo goed als zeker de tweede ronde in voor het burgemeesterschap van de metropool São Paulo. Wat traditioneel een klassiek gevecht tussen de socialisten van de PT en de centrum-linkse PSDB leek te gaan worden werd een succesverhaal voor Russomanno. Wat verklaart zijn populariteit bij een groot deel van de paulistanos?

Portal Terra

Celso Russomanno (São Paulo, 1956) kreeg begin jaren '90 van de vorige eeuw landelijke bekendheid als presentator van een consumentenprogramma op de televisie. De Braziliaanse 'Frits Bom' genoot direct zo'n grote populariteit dat hij besloot de politiek in te gaan. In 1994 werd hij met de meeste voorkeurstemmen verkozen tot federaal afgevaardigde in Brasília. En daar bleef hij tot op de dag van vandaag zijn zetel behouden. Aanvankelijk voor de PSDB van president Fernando Henrique Cardoso, daarna voor de Partido Progressista, een rechtse splinterpartij die bekendheid geniet als de partij van de vleesgeworden corruptie Paulo Maluf uit São Paulo.
Het was een persoonlijk conflict met de laatstgenoemde die Russomanno in 2011 deed besluiten uit de PP te stappen en zich voor de PRB in de strijd om het burgemeesterschap van São Paulo te werpen. De overstap van de rooms-katholiek Russomanno naar deze partij was een strategische. De PRB geldt als het politieke vehikel van de grootste Braziliaanse pinksterbeweging, de Igreja Universal do Reino de Deus, die in het land kan rekenen op zo'n acht miljoen volgelingen. Hiervan leeft een groot deel in São Paulo en is daarmee een electoraal grote, aantrekkelijke visvijver.
Ook schijnt Russomanno veel stemmen bij de Partido dos Trabalhadores weg te halen. In die districten waar de socialisten traditioneel veel trouwe kiezers hebben, namelijk die in de periferie van de stad, lopen velen over naar de PRB. Voor hen is de PT-kandidaat Fernando Haddad teveel een academicus en daarom niet een van hen. Veel Braziliaanse kiezers stemmen op de persoon waarmee zij zichzelf het beste kunnen identificeren. Dat lukte president Lula en de oud-burgemeester Marta Suplicy wel, maar oud-minister van onderwijs Haddad niet. Daarnaast lijkt de opkomende middenklasse van São Paulo, die de afgelopen tien jaar haar welvaart heeft zien toenemen, met een stem op consumentenman Russomanno die groeiende rijkdom zeker wil stellen.
Ook Russomanno wordt in verband gebracht met politieke malversaties en onlangs nog werd zijn naam genoemd in een groot corruptieschandaal rond de zakenman Carlos Cachoeira uit de deelstaat Goiás. Maar zijn grootste achilleshiel is zijn gebrek aan bestuurlijke ervaring. Zijn politieke carrière beperkt zich tot op de dag van vandaag tot een achttienjarig verblijf in het federale Huis van Afgevaardigden. Zijn tegenstanders weten dat en proberen het electoraal angst aan te jagen door Russomanno te vergelijken met politici uit het verleden die zonder bestuurservaring een ambt aanvaardden maar kort daarna wegens allerlei corruptieschandalen het veld moesten ruimen. Daarbij vallen steevast de namen van oud-president Fernando Collor de Melo (1990-1992) en vooral die van de oud-burgemeester van de stad, Celso Pitta (1997-2000). Pitta gold als de politieke man van Paulo Maluf en zijn regering geldt nog steeds als een van de slechtste die de inwoners van São Paulo ooit gekend hebben.